Jovan Dučić - pisac čije knjige volimo 

Pisac Jovan Dučić rođen je u Trebinju, iako godina i tačan datum rođenja nisu poznati, u raznim spisima spominje se 5.februar 1874.godine kao datum rođenja ovog književnika.

Rođen u trgovačkoj porodici, od oca Andrije i majke Joke, Dučić se školovao u Trebinju, Sarajevu i Mostaru, dok je u Somboru završio tada čuvenu učiteljsku školu. Njegova prva pesma objavljena je u listu „Golub“ i ispevana je pod uticajem Vojislava Ilića. Svoje pesme, Dučić je nastavio da objavljuje u novosadskom listu „Neven“, sarajevskoj Bosanskoj vili, i Novoj cetinskoj Zeti.

Jovan Dučić je jedno vreme radio i kao učitelj u Bjeljini, a nakon patriotske pesme „Otadžbina“, dobija otkaz i odlazi u Mostar. Nakon dolaska u Mostar, Dučić zajedno sa Aleksom Šantić 1896. godine pokreće list Zoru, a vođen ambicijom, i željom za uspehom vrlo brzo odlazi i u Ženevu, 1899. godine na studije književnosti i filozofije.

Povratak u Beograd i nastanak najlepše knjige

Nakon posete Parizu, u kom je proveo nekoliko divnih godina, Jovan Dučić odlazi u Ženevu gde završava studije, 1907. godine vraća se u Beograd i izdaje svoju drugu zbirku „Pesme“ u izdanju Srpske književne zadruge. Ispevana u simetričnim dvanestercima, ova knjiga spada u red najlepših ostvarenja srpskog pesništva, a u dvadesetom veku spada u najtraženije online knjige na internetu.

Nakon zbirke pesama, paralelno se odvija i Dučićeva uspešna diplomatska karijera. 1910. godine postavljen je najpe za atešea srpskog poslanstva u Carigradu a potom premešten u Sofiju, Rim, Atinu i Madrid, kao savetnik poslanstva.

Kao delegat radio je u Ligi naroda u Ženevi od 1924-1926. godine kada je privremeno penzionisan. U to vreme, Jovan Dučić, počinje da priprema svoja sabrana dela čiji se prvi tomovi ( Pesme sunca i Pesme ljubavi i smrti) pojavljuju 1929. godine, da bi naredne godine izašli i Carski soneti, Plave legende i Gradovi i himere..

Redovni član Srpske kraljevske akademije postaje 1931.godine, kada se vraća u aktivnu diplomatsku službu nakon privremenog penzionisanja. Od 1937.godine biva postavljen za prvog jugoslovenskog diplomatu u rangu ambasadora i odlazi u Bukurešt. Po izbijanju Drugog Svetskog rata preko Madrida i Lisabona odlazi u SAD u kojima će živeti sve do svoje smrti 1943.godine.

Odlazak u legendu

Nakon dolaska u SAD, Dučić nastavlja svoj kniževni rad, gde 1942.godine objavljue monografiju o grofu Savi Vladislaviću i niz publicističkih rasprava. Umire 7.aprila 1943.godine od španske groznice, a Dučićevi posmrtni ostaci preneti su najpre u portu manastira Sv.Sava u Libertvilu, da bi nakon toga prema njegovoj testamentarnoj želi bili preneti u Trebinje 22.oktobra 2000.godine i uz najviše počasti priloženi u kriptu crkve Gračanica, na Crkvinama iznad Trebinja.

Dučićeva dela spadaju među najlepše knjige srpske književnosti

Po ugledu na franscuske pesnike, Jovan Dučić je u srpsku poeziju uneo novi pravac po kome pesma mora da postoji radi pesme, da bi bila čista i uzvišena. Dva osnovan motiva njegove poezije bila su priroda i ljubav -puna melanholije i slutnje na rastanak. Jedno od najtraženijih Dučićevih dela je svakako knjiga „Blago cara Radovana“, koja je uvrštena i u školsku lektiru. Ovaj pisac spada u red najpoznatijih srpskih pesnika čija je online prodaja knjiga u protekle dve decenije skočila za čak 50%. Stvarajući neprocenjiva književna dela, Dučić je bio pisac za sve generacije.
 

Foto: Wikipedia